-
1 praecaedit
prae-cīdo (old form praecaedit, Quadrig. ap. Gell. 9, 13, 18), cīdi, cīsum, 3, v. a. [caedo], to cut off in front; hence, in gen., to cut off.I.Lit. (class.); constr. with acc. alone, or with acc. and dat. or gen. of person.(α).With acc. and dat.:(β).linguam alicui,
Plaut. Aul. 2, 2, 12:manum alicui gladio,
Cic. Inv. 2, 20, 59:aures, nasum et labia alicui,
Just. 1, 10, 5.—With acc. and gen.:(γ).collegae sui praecidi caput jussit,
Cic. Tusc. 5, 19, 55:quae patrem occiderit, manus ejus praecidantur,
Sen. Contr. 9, 27, 8.—With acc.:B.manus,
Hirt. B. G. 8, 44:caput, Quadrig. ap. Gell. l. l.: capita,
Petr. 1:medici membra praecidunt,
Quint. 8, 3, 75:capillos,
id. ib. 8, 3, 105:ancoras,
to cut the cables, Cic. Verr. 2, 5, 34, § 88:fistulas, quibus aqua suppeditatur,
id. Rab. Perd. 11, 31:traducem,
Plin. 17, 23, 35, § 211.—Transf.1.To cut through, cut up (class.):2.cotem novaculā,
Cic. Div. 1, 17, 32:linguam Nicanoris praecisam jussit particulatim avibus dari,
Vulg. 2 Macc. 15, 33:naves,
to cripple, make unfit for service, Cic. Att. 9, 6, 3.—To beat to pieces, to batter, smash (ante-class.):3.praecide os tu illi,
Plaut. Cas. 2, 6, 52 (dub.; cf. id. Pers. 2, 4, 12 Ritschl).—Praecidere sinum maris, to cut off, avoid, i. e. to sail straight (postAug.), Sen. Ep. 53, 1: medium mare, Auct. Quint. Decl. 12, 22; cf.II.iter,
Plin. 8, 22, 34, [p. 1413] § 83.—Trop., to cut off, to take away.A.Of speech, to cut short, abridge; to cut short one's words, to be brief, break off or finish abruptly:B.dum te obtuetur, interim linguam oculi praeciderunt,
Plaut. Mil. 4, 6, 56:maximam partem defensionis,
Cic. Verr. 2, 2, 62, § 151:sibi licentiam libertatemque vivendi,
id. ib. 2, 3, 1, §3: sibi reditum,
id. Pis. 22, 51:per abscissionem significatio fit, si, cum incipimus aliquid dicere, praecidimus,
Auct. Her. 4, 54, 67:brevi praecidam,
in a word, in short, briefly, Cic. Sen. 16, 57:praecide, inquit,
cut it short, be brief, id. Ac. 2, 43, 133.—To break off, cut off, end, destroy; esp. with spem:C.si non praeciditur spes plebeio quoque, apiscendi summi honoris,
Liv. 4, 3, 7:praecisa consulatūs spes erit,
id. 4, 3, 15; 24, 31, 12; 42, 50, 1:id sum assecutus, ut una hora perdito spem judicii corrumpendi praeciderem,
Cic. Verr. 2, 1, 7, § 20:utrum spem nostram praecidat an differat,
Sen. Ira, 3, 28, 4; id. Ben. 2, 5, 1.—Also of friendship, etc.: amicitias repente praecidere, to break off suddenly (opp. sensim dissuere), Cic. Off. 1, 33, 120.—To deny flatly, refuse, decline, etc.:A.plane sine ullā exceptione praecidit,
flatly refused, Cic. Att. 8, 4, 2:cupiebam eum esse nobiscum: quod quia praeciderat,
id. ib. 10, 16, 1.—Hence, praecīsus, a, um, P. a.Lit., cut or torn off, separated ( poet.):2.Trinacria Italiā praecisa,
Manil. 4, 630.— Subst.: praecī-sum, i, n., a piece of meat cut off, a cutlet, steak (ante-class.), Naev. ap. Non. 151, 2: praeciso capi, Lucil. ib.—Transf.a.Castrated (post-class.):b.fanatici,
Lampr. Elag. 7:praecisi ac professi impudientiam,
Sen. Prov. 5, 3.—Broken off, steep, abrupt, precipitous ( poet. and in post-Aug. prose):B.acuta silex praecisis undique saxis,
Verg. A. 8, 233:iter,
Sall. J. 92, 7:rupes,
Quint. 12, 9, 2.—Trop.1.Shortened, short, brief (post-Aug.):2.praecisis conclusionibus obscuri,
Quint. 10, 2, 17:comprehensio,
id. 7, 3, 15.—Troublesome (postclass.):1.ut sub obtentu militiae praecisiorem se adversario faceret (al. pretiosiorem),
Dig. 49, 16, 4.—Hence, adv.: prae-cīsē.In short, in few words, briefly, concisely (class.):2.praecise dicere (opp. plene et perfecte dicere),
Cic. N. D. 2, 29, 73.—Positively, absolutely (class.):praecise negare alicui,
Cic. Att. 8, 4, 2:non praecise, sed sub condicione,
Dig. 36, 3, 1. -
2 praecido
prae-cīdo (old form praecaedit, Quadrig. ap. Gell. 9, 13, 18), cīdi, cīsum, 3, v. a. [caedo], to cut off in front; hence, in gen., to cut off.I.Lit. (class.); constr. with acc. alone, or with acc. and dat. or gen. of person.(α).With acc. and dat.:(β).linguam alicui,
Plaut. Aul. 2, 2, 12:manum alicui gladio,
Cic. Inv. 2, 20, 59:aures, nasum et labia alicui,
Just. 1, 10, 5.—With acc. and gen.:(γ).collegae sui praecidi caput jussit,
Cic. Tusc. 5, 19, 55:quae patrem occiderit, manus ejus praecidantur,
Sen. Contr. 9, 27, 8.—With acc.:B.manus,
Hirt. B. G. 8, 44:caput, Quadrig. ap. Gell. l. l.: capita,
Petr. 1:medici membra praecidunt,
Quint. 8, 3, 75:capillos,
id. ib. 8, 3, 105:ancoras,
to cut the cables, Cic. Verr. 2, 5, 34, § 88:fistulas, quibus aqua suppeditatur,
id. Rab. Perd. 11, 31:traducem,
Plin. 17, 23, 35, § 211.—Transf.1.To cut through, cut up (class.):2.cotem novaculā,
Cic. Div. 1, 17, 32:linguam Nicanoris praecisam jussit particulatim avibus dari,
Vulg. 2 Macc. 15, 33:naves,
to cripple, make unfit for service, Cic. Att. 9, 6, 3.—To beat to pieces, to batter, smash (ante-class.):3.praecide os tu illi,
Plaut. Cas. 2, 6, 52 (dub.; cf. id. Pers. 2, 4, 12 Ritschl).—Praecidere sinum maris, to cut off, avoid, i. e. to sail straight (postAug.), Sen. Ep. 53, 1: medium mare, Auct. Quint. Decl. 12, 22; cf.II.iter,
Plin. 8, 22, 34, [p. 1413] § 83.—Trop., to cut off, to take away.A.Of speech, to cut short, abridge; to cut short one's words, to be brief, break off or finish abruptly:B.dum te obtuetur, interim linguam oculi praeciderunt,
Plaut. Mil. 4, 6, 56:maximam partem defensionis,
Cic. Verr. 2, 2, 62, § 151:sibi licentiam libertatemque vivendi,
id. ib. 2, 3, 1, §3: sibi reditum,
id. Pis. 22, 51:per abscissionem significatio fit, si, cum incipimus aliquid dicere, praecidimus,
Auct. Her. 4, 54, 67:brevi praecidam,
in a word, in short, briefly, Cic. Sen. 16, 57:praecide, inquit,
cut it short, be brief, id. Ac. 2, 43, 133.—To break off, cut off, end, destroy; esp. with spem:C.si non praeciditur spes plebeio quoque, apiscendi summi honoris,
Liv. 4, 3, 7:praecisa consulatūs spes erit,
id. 4, 3, 15; 24, 31, 12; 42, 50, 1:id sum assecutus, ut una hora perdito spem judicii corrumpendi praeciderem,
Cic. Verr. 2, 1, 7, § 20:utrum spem nostram praecidat an differat,
Sen. Ira, 3, 28, 4; id. Ben. 2, 5, 1.—Also of friendship, etc.: amicitias repente praecidere, to break off suddenly (opp. sensim dissuere), Cic. Off. 1, 33, 120.—To deny flatly, refuse, decline, etc.:A.plane sine ullā exceptione praecidit,
flatly refused, Cic. Att. 8, 4, 2:cupiebam eum esse nobiscum: quod quia praeciderat,
id. ib. 10, 16, 1.—Hence, praecīsus, a, um, P. a.Lit., cut or torn off, separated ( poet.):2.Trinacria Italiā praecisa,
Manil. 4, 630.— Subst.: praecī-sum, i, n., a piece of meat cut off, a cutlet, steak (ante-class.), Naev. ap. Non. 151, 2: praeciso capi, Lucil. ib.—Transf.a.Castrated (post-class.):b.fanatici,
Lampr. Elag. 7:praecisi ac professi impudientiam,
Sen. Prov. 5, 3.—Broken off, steep, abrupt, precipitous ( poet. and in post-Aug. prose):B.acuta silex praecisis undique saxis,
Verg. A. 8, 233:iter,
Sall. J. 92, 7:rupes,
Quint. 12, 9, 2.—Trop.1.Shortened, short, brief (post-Aug.):2.praecisis conclusionibus obscuri,
Quint. 10, 2, 17:comprehensio,
id. 7, 3, 15.—Troublesome (postclass.):1.ut sub obtentu militiae praecisiorem se adversario faceret (al. pretiosiorem),
Dig. 49, 16, 4.—Hence, adv.: prae-cīsē.In short, in few words, briefly, concisely (class.):2.praecise dicere (opp. plene et perfecte dicere),
Cic. N. D. 2, 29, 73.—Positively, absolutely (class.):praecise negare alicui,
Cic. Att. 8, 4, 2:non praecise, sed sub condicione,
Dig. 36, 3, 1. -
3 rumpo
rumpo, rūpi, ruptum ( inf. paragog. rumpier, Afran. Com. 127), 3, v. a. [root rup], to break, burst, tear, rend, rive, rupture; to break asunder, burst in pieces, force open, etc. (very freq. and class.; a favorite word of the Aug. poets; cf. frango).I.Lit.: SI MEMBRVM RVPIT NI CVM EO PACIT TALIO ESTO, Lex XII. Tab. ap. Fest. S. V. TALIO, p. 274; and ap. Gell. 20, 1, 14; cf. Cato ap. Prisc. p. 710 P.:II.vincula,
Lucr. 3, 83; Cic. Cat. 4, 4, 8; id. Tusc. 1, 30, 74; Prop. 4, 10, 4; Verg. A. 10, 233 al.:catenas,
Prop. 3, 13, 11; Hor. S. 2, 7, 70; Ov. Am. 3, 11, 3:frena pudoris,
Prop. 4, 18, 3:obstantia claustra,
Hor. Ep. 1, 14, 9:teretes plagas (aper),
id. C. 1, 1, 28:pontem,
to break down, Liv. 7, 9; cf.:rupti torrentibus pontes,
Quint. 2, 13, 16:montem aceto (Hannibal),
Juv. 10, 153:Alpes,
Sil. 11, 135:arcum,
Phaedr. 3, 14, 10:plumbum (aqua),
Hor. Ep. 1, 10, 20:carinam (sinus Noto remugiens),
id. Epod. 10, 20:tenta cubilia tectaque,
id. ib. 12, 12:vestes,
Ov. M. 6, 131; cf.:tenues a pectore vestes,
id. A. A. 3, 707:sinus pariterque capillos,
id. M. 10, 722:linum ruptum aut turbata cera,
Quint. 12, 8, 13:praecordia ferro,
to penetrate, Ov. M. 6, 251; 5, 36; cf.:guttura cultro,
to cut, id. ib. 15, 465:colla securi,
id. ib. 12, 249:nubem (vis venti),
to sunder, rive, Lucr. 6, 432:fulmen nubes rumpit,
Sen. Q. N. 2, 58, 1:spiritus rumpit nubes,
id. ib. 2, 54, 3:ruptae nubes et in pronum solutae,
id. ib. 5, 12, 1:caelum,
Sil. 3, 196:polum,
id. 1, 135: turbo ruptus, breaking or bursting forth, Verg. A. 2, 416 et saep.:tuā causā rupi ramices,
burst, ruptured, Plaut. Merc. 1, 2, 30:suos ramices,
id. Poen. 3, 1, 37:inflatas vesiculas,
Cic. Div. 2, 14, 33:pectora fremitu (leones),
Lucr. 3, 297:illius immensae ruperunt horrea messes,
filled to repletion, Verg. G. 1, 49; Col. 10, 307:frugibus rupta congestis horrea,
Sid. 1, 6:ilia,
Cat. 11, 20; 80, 7; Verg. E. 7, 26; cf. with a personal object:rupit Iarbitam Timagenis aemula lingua, Dum, etc.,
Hor. Ep. 1, 19, 15.—Esp. reflexively, to burst or split one ' s self, to burst, split, etc.:me rupi causā currendo tuā,
Plaut. Merc. 1, 2, 43; id. Capt. prol. 14; Lucil. ap. Non. 88, 11; 382, 23:ut me ambulando rumperet,
Ter. Hec. 3, 4, 21:non, si te ruperis, Par eris,
Hor. S. 2, 3, 319.— Mid.: ego misera risu clandestino rumpier, to burst, split, Afran. ap. Non. 382, 21 (Com. Rel. p. 154 Rib.); so,frigidus in pratis cantando rumpitur anguis,
Verg. E. 8, 71:quā (licentiā audacium) ante rumpebar, nunc ne movear quidem,
could have burst, Cic. Q. Fr. 3, 9, 1:et inflatas rumpi vesiculas,
id. Div. 2, 14, 33; cf.:rumpantur iniqui, Vicimus,
Prop. 1, 8, 27:miser Rumperis (sc. irā) et latras,
Hor. S. 1, 3, 136: rumpere viam, iter, etc., to force a passage, make one ' s way by force: ferro rumpenda per hostes Est via, a passage must be burst or forced through, Verg. A. 10, 372; cf.:eo nisi corporibus armisque rupere cuneo viam,
Liv. 2, 50:rupta via,
Quint. 9, 4, 63:viam igne,
Stat. Th. 8, 469:iter ferro,
Sil. 4, 196 (with reserare viam);15, 782: Alpes,
id. 11, 135:rupto sonuit sacer aequore Titan,
Val. Fl. 2, 37:cursus,
id. ib. 1, 3; Sil. 7, 568 et saep.:rumpere media agmina,
to burst through, break through, Verg. A. 12, 683; cf.:proelia misso equo,
Prop. 3, 11, 64 (4, 10, 62):ruptā mersum caput obruit undā,
Ov. M. 11, 569:mediam aciem,
Liv. 26, 5:pugnantibus acies rumpenda,
Just. 1, 6, 11:ordines,
Liv. 6, 13:aditus,
Verg. A. 2, 494:parvos hiatus,
Sil. 5, 616:fontem,
to break open, cause to break forth, Ov. M. 5, 257:fontes abyssae magnae,
Vulg. Gen. 7, 11: se rumpere, to break out, burst forth ( = erumpere):ubi sub lucem densa inter nubila sese Diversi rumpent radii,
Verg. G. 1, 446:tantus se nubibus imber Ruperat,
id. A. 11, 548:unde altus primum se erumpit Enipeus,
id. G. 4, 368; so,rumpi, in mid. force: dum amnes ulli rumpuntur fontibus,
id. ib. 3, 428:alicui reditum,
to cut off, Hor. Epod. 13, 15.— Absol.: offendit, fregit, rumpit, icit poculo, wounds, Afran. ap. Non. 124, 6 (Com. Rel. p. 173 Rib.); so, si quis rumpet occidetve insciens ne fraus esto, an ancient form of rogation in Liv. 22, 10, 5; cf. Dig. 9, 2, 27, § 17. —Trop., to break, violate, destroy, annul, make void, interrupt, etc.:hunc quisquam... foedera scientem neglexisse, violasse, rupisse dicere audebit?
Cic. Balb. 5, 13; so,foedera,
Lucr. 2, 254; Auct. Her. 4, 14, 20; Liv. 9, 1; 21, 10; Hor. Ep. 1, 3, 35:foedus,
Liv. 3, 25, 5; 42, 40, 3:imperium,
Curt. 10, 2, 15; Tac. A. 13, 36; id. H. 3, 19:sacramenti religionem,
Liv. 28, 27:reverentiam sacramenti,
Tac. H. 1, 12:fidem induciarum, pacis, etc.,
Liv. 9, 40 fin.; 24, 29; Verg. G. 4, 213; Flor. 4, 2, 16:jus gentium,
Liv. 4, 17:hostium jus et sacra legationis et fas gentium,
Tac. A. 1, 42:rogationes vos rogatas rumpitis,
Plaut. Curc. 4, 2, 24:edicta,
Hor. C. 4, 15, 22:decreta,
Ov. M. 15, 780:leges,
Luc. 4, 175:constat, agnascendo rumpi testamentum,
is made void, Cic. de Or. 1, 57, 241; cf.:jura testamentorum ruptorum aut ratorum,
id. ib. 1, 38, 173:nuptias,
Hor. C. 1, 15, 7:amores,
Verg. A. 4, 292:condiciones pacis,
Vell. 2, 48, 5:obsequium,
Suet. Galb. 16:fata aspera,
Verg. A. 6, 882:fati necessitatem humanis consiliis,
Liv. 1, 42:ne me e somno excitetis et rumpatis visum,
break in upon, interrupt, Cic. Rep. 6, 12, 12; so,somnum,
Verg. A. 7, 458; cf. Sen. Ep. 51, 12:sacra,
Verg. A. 8, 110:carmina,
Tib. 2, 3, 20:novissima verba,
Ov. A. A. 1, 539:ut vero amplexus fessi rupere supremos,
Val. Fl. 5, 32:strepitu silentia rumpi,
Lucr. 4, 583:silentia (verbis),
Verg. A. 10, 64; Ov. M. 1, 208; 11, 598; Hor. Epod. 5, 85; Val. Fl. 3, 509; Plin. Pan. 55, 4:diutinum silentium,
App. M. 10, p. 239, 14:taciturnitatem,
Tac. A. 1, 74:patientiam,
Suet. Tib. 24:en age, segnes Rumpe moras,
break off, end delay, Verg. G. 3, 43; so,rumpe moras,
id. A. 4, 569; 9, 13; Ov. M. 15, 583 Bach, N. cr.; Val. Fl. 1, 306; Mart. 2, 64, 9; Plin. Ep. 5, 11, 2; cf.:rumpunt moras,
Luc. 1, 264:otia,
Verg. A. 6, 813.— Poet.: rumpit has imo pectore voces, breaks forth, breaks out in, gives vent to, utters, etc., Verg. A. 11, 377; so,vocem,
id. ib. 2, 129; 3, 246; Sil. 8, 301; Tac. A. 6, 20:questus,
Verg. A. 4, 553; Claud. Rapt. Pros. 2, 249:gemitum,
Sil. 4, 458. -
4 dirimō
dirimō ēmī, ēmptus, ere [dis- + emo], to take apart, part, separate, divide, cut off: dirimi (corpus) distrahive: dirimit Suebiam montium iugum, Ta.: urbs flumine dirempta, L.: a continenti urbem, Cu.: si quem dirimit plaga solis, whom the torrid zone parts (from us), V.: infestas acies, iras (i. e. iratos), to stand between, L.—Fig., to break off, interrupt, disturb, put off, delay: proelium dirimitur, Cs.: proelium nox diremit, S.: proelia voce, V.: venerunt ad dirimendum bellum, L.: certamina, O.: controversiam, to end: rem arbitrio, O.— To separate, dissolve, break off: coniunctionem civium: caritas dirimi non potest, etc.: dirempta pax, L.: conubium, L. — To interrupt, disturb, break up: conloquium, Cs.: ut concilia populi dirimerentur, L.: actum est nihil, nox diremit.— To destroy, frustrate, bring to naught: auspicium, L.: rem susceptam: consilium, S.* * *dirimere, diremi, diremptus Vdivide, pull apart, separate, break up, dissolve; interrupt, delay -
5 īnfringō
īnfringō frēgī, frāctus, ere [in+frango], to break off, break, bruise: infractis omnibus hastis, L.: infracta tela, V.: violas Liliaque, O.: quibus (liminibus) latus, bruise on the threshold, H.: infractus remus (broken, to the eye).— To inflict: Homini colaphos, T.—Fig., to break, subdue, overcome, check, weaken, mitigate, assuage: ut vis militum infringeretur, Cs.: florem dignitatis: animos eorum, L.: infractae vires, V.: fortia facta suis modis, weaken, O.: nec fatis infracta (Iuno), appeased, V.: infringitur ille quasi verborum ambitus, is broken off.* * *infringere, infregi, infractus Vbreak, break off; lessen, weaken, diminish, dishearten; overcome, crush -
6 refringo
rē̆-fringo, frēgi, fractum, 3, v. a. [frango], to break up, break open (class.; syn.: perfringo, dissicio).I.Lit.:B.cellas,
Plaut. Capt. 4, 4, 10: postes portasque, Enn. ap. Serv. ad Verg. A. 7, 622, and ap. Hor. S. 1, 4, 61 (Ann. v. 271 Vahl.); Caes. B. G. 2, 33; Liv. 10, 43; 24, 30; 25, 9 et saep. al.:januam,
Tac. A. 14, 8:palatii fores,
id. H. 1, 35:claustra,
Cic. Mur. 8, 17; Val. Fl. 1, 595:carcerem,
Liv. 34, 44 fin.:glaebam et revolvere in pulverem,
Col. 11, 2, 60:totas refringere vestes,
to tear open, Ov. M. 9, 208:radium solis refringi,
is refracted, Plin. 2, 59, 60, § 150.—In gen., to break, break in pieces, break off ( poet. and in post-Aug. prose):II.quae demersa liquore obeunt, refracta videntur Omnia convorti sursumque supina revorti,
Lucr. 4, 440:refringit virgulta pede vago,
Cat. 63, 86: ramum, to break off, * Verg. A. 6, 210; so,mucronem,
Plin. 8, 15, 17, § 41; cf.aculeos,
Plin. Ep. 3, 15, 3:silvas (Hyleus),
Stat. Th. 4, 139. —Trop., to break, break in pieces, check, weaken, destroy, etc.:vim fluminis,
Caes. B. G. 7, 56; cf. Liv. 5, 37:impotentem dominationem,
Nep. Lys. 1, 4; cf.:Teutonicas opes, Frop. 3, 3 (4, 2), 44: nec Priami domus Achivos refringit,
Hor. C. 3, 3, 28:ingeniorum impetus,
Plin. Ep. 9, 26, 7:claustra pudoris et reverentiae,
id. ib. 2, 14, 4: verba, to mutilate or mangle speech, like children, Stat. S. 2, 1, 123. -
7 dirimo
dĭrĭmo, ēmi, emptum ( perf. dirempsi, cited as error, Charis. 220 P.), 3, v. a. [disĕmo, like diribeo, from dis-habeo], to take apart; to part, separate, divide (class.; esp. freq. in the trop. sense—cf.: findo, scindo, divello, separo, sejungo, segrego, secerno).I.Lit.:II.dirimi corpus distrahive,
Cic. N. D. 3, 12; cf. Lucr. 6, 1075:Tiberis Veientem agrum a Crustumino dirimens,
Plin. 3, 5, 9, § 53; cf.:castris Ilerdam,
Luc. 4, 33: sontes justis (Minos), Claud. ap. Rufin. 2, 477:oppida nostra unius diei itinere dirimuntur,
are separated from each other, Plin. Ep. 6, 8, 2; cf.:urbs Vulturno flumine dirempta,
Liv. 22, 15; and:dirempta mari gens,
Plin. Pan. 32; and absol.:dirimente amne,
Liv. 42, 39 et saep.— Poet., of cutting through the waves in a ship, Stat. Th. 5, 482.Trop.A.To break off, interrupt, to disturb, put off, delay (the fig. is taken from combatants who are parted asunder; transferred, like the opp. committere, to things; cf.:B.dirimere infestas acies, dirimere iras,
Liv. 1, 13):proelium tandem diremit nox,
Plaut. Am. 1, 1, 99; so,proelium,
Caes. B. C. 1, 40 fin.; Sall. J. 60 fin.; Liv. 37, 32; Verg. A. 5, 467 al.; cf. Plin. Ep. 4, 9, 9:pugnam,
Liv. 27, 13:bellum,
id. 27, 30; 40, 52; Verg. A. 12, 79:certamina,
Ov. M. 5, 314 et saep.:controversiam,
i. e. to adjust, compose, Cic. Off. 3, 33, 119:seditionem,
Front. Strat. 1, 8, 6:litem,
Ov. M. 1, 21:rem arbitrio,
id. F. 6, 98 et saep.; also, to separate, dissolve, break off a connection:conjunctionem civium,
Cic. Off. 3, 5, 23:societatem,
id. Sull. 2, 6; Liv. 8, 23:nuptias,
Suet. Caes. 43:affinitatem,
Tac. A. 12, 4:amicitias,
id. ib. 6, 29; cf. Cic. Lael. 10, 34:caritatem quae est inter natos et parentes,
id. ib. 8, 27:pacem,
Liv. 9, 8; Quint. 2, 16, 7:conubium,
Liv. 4, 6 et saep.—So too, to interrupt, disturb, break up a conversation, deliberation, etc.:colloquium,
Caes. B. G. 1, 46, 4:sermonem,
Cic. Rep. 1, 11:concilia populi,
Liv. 1, 36 fin.:comitia,
id. 40, 59 al.; cf. absol.:actum est eo die nihil: nox diremit,
Cic. Q. Fr. 2, 13, 2.—In gen., to destroy, frustrate, bring to naught:natura animaï morte dirempta,
Lucr. 1, 114:auspicium,
Liv. 8, 23 fin.; cf.:rem susceptam,
Cic. Leg. 2, 12, 31: dirimere [p. 585] tempus et proferre diem, id. Div. 1, 39, 85:ea res consilium diremit,
Sall. C. 18 fin.— Absnl., to dissuade, to be unfavorable:dirimen tibus auspicibus,
Amm. 14, 10, 9. -
8 ab-rumpō
ab-rumpō rūpī, ruptus, ere, to break off, break away, tear, rend, burst, sever: angues crinibus, O.: sua quaeque puppes abrumpunt vincula ripis, break off their hawsers from the bank, V.: ingeminant abruptis nubibus ignes, from the rent clouds, V.: abruptis procellis, by the sudden outbreak of storms, V.: ad terras abrupto sidere nimbus It, i. e. breaks through the sky, V.—Fig.: (legio Martia) se prima latrocinio Antoni abrupit, first freed itself: vitam, to break the thread of life, V.: fas, to violate, V.: medium sermonem, to interrupt, V.: omnibus inter victoriam mortemve abruptis, since all but victory or death was excluded, L.: dissimulationem, to throw off the mask, Ta. -
9 praefringō
praefringō frēgī, frāctus, ere [prae+frango], to break off before, break to pieces, shiver: hastas, L.: praefracto rostro (triremis), Cs.* * *praefringere, praefregi, praefractus Vbreak off at the end, break off short -
10 inter-rumpō
inter-rumpō rūpī, ruptus, ere, to break apart, break off, interrupt, break to pieces, break up: pontem fluminis, destroy, Cs.: pontem ferro, igni, L.— To break through, divide, scatter: interrupta acies, L.: extremum agmen, Cs.: Interrupti ignes, scattered, V.—Fig., to break off, interrupt: orationem, Cs.: iter amoris: tenorem rerum, L. -
11 refringō
refringō frēgī, frāctus, ere [re-+frango], to break up, break open: portas, Cs.: claustra: carcerem, L.: totas refringere vestīs, tear off, O.: (ramum) cunctantem, break off, V.—Fig., to break, break down, check, destroy: vim fluminis, Cs.: ubi (fortuna) vim suam refringi non volt, L.: impotentem dominationem, N.: Archivos, H.* * *refringere, refregi, refractus V -
12 abrumpo
ab-rumpo, ūpi, uptum, 3, v. a., to break off something violently, to rend, tear, sever ( poet.; seldom used before the Aug. per., only once in Cic., but afterw. by Verg., Ov., and the histt. often).I.Lit.: vincla abrupit equus (transl. of the Homeric desmon aporrêxas, Il. 6, 507), Enn. ap. Macr. S. 6, 3 (Ann. v. 509 Vahl.); so, nec Lethaea valet Theseus abrumpere caro vincula Pirithoo, * Hor. C. 4, 7, 27; cf. Verg. A. 9, 118:II.abrupti nubibus ignes,
torn from, Lucr. 2, 214; cf.with the fig. reversed, in Verg.: ingeminant abruptis nubibus ignes, A. 3, 199: abrupto sidere,
i. e. hidden by clouds, id. ib. 12, 451:plebs velut abrupta a cetero populo,
broken off, torn from, Liv. 3, 19, 9.—Trop.:A.(legio Martia) se prima latrocinio Antonii abrupit,
first freed itself, Cic. Phil. 14, 12:abrumpere vitam,
to break the thread of life, Verg. A. 8, 579; 9, 497;so later, abrumpere fata,
Sen. Herc. Oet. 893, or, medios annos, Luc. 6, 610:abrumpere vitam a civitate,
to leave it, in order to live elsewhere, Tac. A. 16, 28 fin.:fas,
to destroy, violate, Verg. A. 3, 55:medium sermonem,
to break off, interrupt, id. ib. 4, 388; cf.abruptus: omnibus inter victoriam mortemve abruptis,
since all means of escape, except victory or death, were taken from us, Liv. 21, 44, 8.—Hence, ab-ruptus, a, um, P. a., broken off from, separated, esp. of places, inaccessible, or difficult of access.Lit., of places, precipitous, steep (syn.:B.praeceps, abscissus): locus in pedum mille altitudinem abruptus,
Liv. 21, 36:(Roma) munita abruptis montibus,
Plin. 3, 5, 9, § 67; Tac. A. 2, 23:petra undique abscissa et abrupta,
Curt. 7, 11.—Also absol.: abruptum, i, n., a steep ascent or descent; cf. praeceps:vastos sorbet in abruptum fluctus,
she swallows down her gulf, Verg. A. 3, 422.—Trop., broken, disconnected, abrupt:1. 2.Sallustiana brevitas et abruptum sermonis genus,
Quint. 4, 2, 45:contumacia,
stubborn, Tac. A. 4, 20.— Comp., Plin. 11, 37, 51, § 138; Tert. adv. Marc. 1, 1.— Sup., Plin. Ep. 9, 39, 5.— Absol.:per abrupta,
by rough, dangerous ways, Tac. Agr. 42 fin. (cf. supra: abrupta contumacia).— Adv.: abruptē.Trop., of conduct, hastily, inconsiderately, Just. 2, 15, 4;of discourse,
abruptly, Quint. 3, 8, 6; 4, 1, 79;also,
simply, Macr. Somn. Scip. 1, 19.— Comp., Amm. 20, 11. -
13 abruptum
ab-rumpo, ūpi, uptum, 3, v. a., to break off something violently, to rend, tear, sever ( poet.; seldom used before the Aug. per., only once in Cic., but afterw. by Verg., Ov., and the histt. often).I.Lit.: vincla abrupit equus (transl. of the Homeric desmon aporrêxas, Il. 6, 507), Enn. ap. Macr. S. 6, 3 (Ann. v. 509 Vahl.); so, nec Lethaea valet Theseus abrumpere caro vincula Pirithoo, * Hor. C. 4, 7, 27; cf. Verg. A. 9, 118:II.abrupti nubibus ignes,
torn from, Lucr. 2, 214; cf.with the fig. reversed, in Verg.: ingeminant abruptis nubibus ignes, A. 3, 199: abrupto sidere,
i. e. hidden by clouds, id. ib. 12, 451:plebs velut abrupta a cetero populo,
broken off, torn from, Liv. 3, 19, 9.—Trop.:A.(legio Martia) se prima latrocinio Antonii abrupit,
first freed itself, Cic. Phil. 14, 12:abrumpere vitam,
to break the thread of life, Verg. A. 8, 579; 9, 497;so later, abrumpere fata,
Sen. Herc. Oet. 893, or, medios annos, Luc. 6, 610:abrumpere vitam a civitate,
to leave it, in order to live elsewhere, Tac. A. 16, 28 fin.:fas,
to destroy, violate, Verg. A. 3, 55:medium sermonem,
to break off, interrupt, id. ib. 4, 388; cf.abruptus: omnibus inter victoriam mortemve abruptis,
since all means of escape, except victory or death, were taken from us, Liv. 21, 44, 8.—Hence, ab-ruptus, a, um, P. a., broken off from, separated, esp. of places, inaccessible, or difficult of access.Lit., of places, precipitous, steep (syn.:B.praeceps, abscissus): locus in pedum mille altitudinem abruptus,
Liv. 21, 36:(Roma) munita abruptis montibus,
Plin. 3, 5, 9, § 67; Tac. A. 2, 23:petra undique abscissa et abrupta,
Curt. 7, 11.—Also absol.: abruptum, i, n., a steep ascent or descent; cf. praeceps:vastos sorbet in abruptum fluctus,
she swallows down her gulf, Verg. A. 3, 422.—Trop., broken, disconnected, abrupt:1. 2.Sallustiana brevitas et abruptum sermonis genus,
Quint. 4, 2, 45:contumacia,
stubborn, Tac. A. 4, 20.— Comp., Plin. 11, 37, 51, § 138; Tert. adv. Marc. 1, 1.— Sup., Plin. Ep. 9, 39, 5.— Absol.:per abrupta,
by rough, dangerous ways, Tac. Agr. 42 fin. (cf. supra: abrupta contumacia).— Adv.: abruptē.Trop., of conduct, hastily, inconsiderately, Just. 2, 15, 4;of discourse,
abruptly, Quint. 3, 8, 6; 4, 1, 79;also,
simply, Macr. Somn. Scip. 1, 19.— Comp., Amm. 20, 11. -
14 praecīdō
praecīdō cīdī, cīsus, ere [prae+caedo], to cut off in front, cut off: caput praecisum ducis, L.: resistenti manum gladio: collegae sui praecidi caput iussit: ancoras, cut the cables.—To cut through, cut up: cotem novaculā: navīs, disable. —Fig., to cut short, abridge, break off, finish abruptly: maximam partem defensionis: sibi reditum: brevi praecidam, briefly: praecide, inquit, cut it short.—To break off suddenly, cut off, end, destroy: omnīs causas omnibus, T.: praecisa consulatūs spes erit, L.: spem iudici conrumpendi.— To deny flatly, refuse, decline: mihi plane nullā exceptione.* * *praecidere, praecidi, praecisus Vcut off in front; cut back, cut short -
15 praefringo
prae-fringo, frēgi, fractum, 3, v. a. [frango], to break off before or at the end, to break to pieces, shiver (class.):A. B.ne caulis praefringatur,
Cato, R. R. 33 (cited by Plin. 17, 22, 35, § 20):hastas,
Liv. 8, 10; so,primam aciem telo,
to break off the point of the missile, Just. 6, 8, 2:cornu galeae,
Liv. 27, 33:praefracto rostro (triremis),
Caes. B. C. 2, 6: praefracta strigilis, Lucil. ap. Gell. 3, 14, 10:praefracta ligna,
Lucr. 1, 892.—Hence, praefractus, a, um, P. a.In character, stern, harsh, inflexible: Aristo Chius, praefractus, ferreus, Cic. Fragm. ap. Non. 155, 14:praefractior atque abscissior justitia,
Val. Max. 6, 5 fin.:praefractius perseverantiae exemplum,
sterner, firmer, id. 3, 8, ext. 3.— Adv.: praefractē, sternly, inflexibly, resolutely:aerarium defendere,
Cic. Off. 3, 22, 88 (Non. 155, 11, reads praefractum).— Comp., Val. Max. 9, 7 fin. -
16 dēfringō
dēfringō frēgī, frāctus, ere [de + frango], to break off, break to pieces: ex arbore plantas, V.: ramum arboris: ferrum summā ab hastā, V.* * *defringere, defrengi, defractus V TRANSbreak off; remove by breaking; break to pieces (L+S); destroy -
17 infringo
I.Lit.:B.infractis omnibus hastis,
Liv. 40, 40, 7:ut si quis violas riguove papavera in horto Liliaque infringat,
Ov. M. 10, 191:genibusque tumens infringitur unda,
Val. Fl. 5, 412: manus, to snap or crack one ' s fingers, Petr. 17:articulos,
Quint. 11, 3, 158: latus liminibus, to bruise one ' s side by lying on the threshold, Hor. Epod. 11, 22: infractus remus, appearing broken, in consequence of the refraction of the rays in the water, Cic. Ac. 2, 25; cf.:infracti radii resiliunt,
Plin. 2, 38, 38, § 103:ossa infracta extrahere,
id. 23, 7, 63, § 119.—Transf., to strike one thing against another: digitos citharae, to strike or play upon the lute, Stat. Ach. 1, 575:II.alicui colaphum,
to give one a box on the ear, Ter. Ad. 2, 1, 46; Plin. 8, 36, 54, § 130:linguam (metu),
to stammer, Lucr. 3, 155.—Trop., to break, check, weaken, lessen, diminish, mitigate, assuage:B.ut primus incursus et vis militum infringeretur,
Caes. B. C. 3, 92:conatus adversariorum,
id. ib. 2, 21:florem dignitatis,
Cic. Balb. 6, 15:militum gloriam,
id. Mil. 2, 5:animos hostium,
Liv. 38, 16:spem,
Cic. Or. 2, 6:tribunatum alicujus,
id. de Or. 1, 7, 24:vehementius esse quiddam suspicor, quod te infringat,
id. Att. 7, 2, 2:continuam laudem humanitatis,
Plin. Ep. 7, 31, 3:res Samnitium,
Liv. 8, 39, 10:difficultatem,
to overcome, Col. 2, 4, 10:jus consulis,
Dig. 34, 9, 5 fin.:fortia facta suis modis,
to weaken, Ov. Tr. 2, 412:deos precatu,
to appease by entreaties, Stat. Ach. 1, 144:infringitur ille quasi verborum ambitus,
Cic. de Or. 3, 48, 186:infringendis concidendisque numeris,
id. Or. 69, 230:vocem de industria,
purposely to make plaintive, Sen. Contr. 3, 19.—To destroy, make void, break:1.quoniam haec gloriatio non infringetur in me,
Vulg. 2 Cor. 11, 10:legem,
ib. 1 Macc. 1, 66. — Hence, infractus, a, um, P. a., broken, bent.Lit.:2. a.mares caprarum longis auribus infractisque probant,
Plin. 8, 50, 76, § 202.—In gen.:b.infractos animos gerere,
Liv. 7, 31, 6:nihil infractus Appii animus,
id. 2, 59, 4:oratio submissa et infracta,
id. 38, 14:infractae ad proelia vires,
Verg. A. 9, 499:veritas,
falsified, Tac. H. 1, 1:fides metu infracta,
shaken, id. ib. 3, 42:tributa,
diminished, id. ib. 4, 57:potentia matris,
id. A. 13, 12:fama,
injured reputation, Verg. A. 7, 332; Tac. H. 2, 22:Latini,
broken, Verg. A. 12, 1.—Diluted:c.fel aqua infractum,
Plin. 28, 12, 50, § 186.—In partic., of speech, broken off:infracta et amputata loqui,
broken, unconnected, Cic. Or. 51, 170:infracta loquela,
broken talk, baby - talk, Lucr. 5, 230:cum vocem ejus (delicati) infractam videret,
effeminate, Gell. 3, 5, 2:vocibus delinitus infractis,
Arn. 4, 141. -
18 detergeo
dē-tergĕo, si, sum, 2 (also post-class.:I.detergis,
Claud. Cons. Mall. Theod. 191: detergunt, id. ap. Eutr. 2, 375:detergantur,
Dig. 33, 7, 12, § 21; Ap. Mag. 59, p. 312, 26; Sen. Ep. 47, 4, v. tergeo), v. a.To wipe off, wipe away (class.).A.Lit.:2.sudorem frontis brachio,
Suet. Ner. 23; cf.:lacrimas pollice,
Ov. M. 13, 746; cf.:teneros fletus stamine,
Claud. in Eutr. 2, 375:araneas,
Dig. 33, 7, 12, § 21.— Poet.:nubila,
i. e. to drive away, remove, Hor. Od. 1, 7, 15; cf. sidera, to drive or chase away, Cic. Arat. 246.—Transf., to cleanse by wiping, to wipe off, wipe clean, to clean out:B.caput pallio,
Plaut. Cas. 2, 3, 20:labra spongiā,
Col. 6, 9, 2; cf.:se linguā,
id. 6, 6, 1:frontem unguento,
Petr. 47, 1:falces fibrina pelle,
Plin. 17, 28, 47, § 265:cloacas,
Liv. 39, 44; cf. Suet. Aug. 18.—Comic:mensam,
i. e. to clear, to empty, Plaut. Men. 1, 1, 2.—Trop.1.To take away, remove:2.fastidia,
Col. 8, 10, 5: somnum, Claud. Epith. Pall. et Cel. 27.—To cleanse, purge:3.animum helleboro,
Petr. 88, 4;secula foedo victu,
Claud. Cons. Mall. Theod. 1, 191.—In colloq. lang., of money:II.primo anno LXXX. detersimus,
have swept off, got, Cic. Att. 14, 10, 6.—To strip off, break off; to break to pieces:remos,
Caes. B. C. 1, 58; Liv. 28, 30 fin.:pinnas asseribus falcatis,
id. 38, 5:palmites,
Col. 4, 27 fin. -
19 dirumpo
dī-rumpo or disr-, rūpi, ruptum, 3, v. a., to break or dash to pieces; to break, burst asunder (rare but class.).I.Lit.:II.tabulā caput,
Plaut. Bacch. 3, 3, 37:ne medius disrumpar miser,
id. Curc. 2, 1, 7:cum se in nubem induerint (venti) ejusque tenuissimam quamque partem coeperint dividere atque disrumpere,
Cic. Div. 2, 19, 44:imagines,
Tac. H. 1, 55: homo diruptus, i. e. that has a rupture (c. c. dirutus), Cic. Phil. 13, 12.—In an obscene sense, Plaut. Cas. 4, 3, 11 al.—Trop.A.To break off, sunder, sever:B.amicitias exorsa aliqua offensione dirumpimus,
Cic. Lael. 22 fin.; cf.:humani generis societatem,
id. Off. 3, 5, 21:regnum,
Vulg. 3 Reg. 11, 11.—And in a figure borrowed from a play (in which two persons tugged at the ends of a rope until it broke, or one of them fell to the ground):cave dirumpatis, i. e. the rope or thread of your recollection,
Plaut. Poen. prol. 117.— Esp. freq.,Pass. in colloquial lang., to burst with envy, etc.:unum omnia posse dirumpuntur ii qui, etc.,
Cic. Att. 4, 16, 10; cf.:infinito fratris tui plausu dirumpitur,
id. Fam. 12, 2, 2:dirumpor dolore,
id. Att. 7, 12, 3; cf.risu,
App. M. 3, p. 130, 3.—Once act.: dirupi me paene, I nearly burst myself with earnest speaking, Cic. Fam. 7, 1, 4. -
20 ab-scindō
ab-scindō scidī, scissus, ere, to tear off, break away, break off: tunicam a pectore, tore down: umeris abscindere vestem, V.: abscissa comas, tearing her hair, V.—Esp., to divide, part, separate (poet.): pontus Hesperium Siculo latus abscidit, V.: Oceano dissociabili terras, H.: inane soldo, H.—Fig., to cut off, hinder: reditūs dulcīs, H.
См. также в других словарях:
break off — [v1] snap off something detach, disassemble, divide, part, pull off, separate, sever, splinter, take apart; concept 211 Ant. combine, join, mend break off [v2] end activity cease, desist, discontinue, end, finish, halt, pause, stop, suspend,… … New thesaurus
break off something — break off (something) to end something suddenly. Our third meeting broke off after an hour, but our fourth lasted three days. I just broke off with a guy I ve been going out with for eight months … New idioms dictionary
break off — (something) to end something suddenly. Our third meeting broke off after an hour, but our fourth lasted three days. I just broke off with a guy I ve been going out with for eight months … New idioms dictionary
break off — index alienate (estrange), close (terminate), conclude (complete), detach, discontinue (abando … Law dictionary
break off — ► break off abruptly end or discontinue. Main Entry: ↑break … English terms dictionary
break|off — «BRAYK F, OF», noun. 1. stoppage: »the breakoff of negotiations. 2. detachment or secession; separation: »the breakoff of Singapore from Malaysia … Useful english dictionary
break off — verb 1. interrupt before its natural or planned end (Freq. 2) We had to cut short our vacation • Syn: ↑cut short, ↑break short • Hypernyms: ↑interrupt, ↑break … Useful english dictionary
break off — phrasal verb Word forms break off : present tense I/you/we/they break off he/she/it breaks off present participle breaking off past tense broke off past participle broken off 1) [intransitive/transitive] to stop doing something, especially… … English dictionary
break off phrasal — verb 1 (I, T) to suddenly stop doing something, especially talking to someone: Fay told her story, breaking off now and then to wipe the tears from her eyes. (break sth off): I broke off the conversation and answered the phone. 2 (transitive… … Longman dictionary of contemporary English
break off — 1) PHR V ERG If part of something breaks off or if you break it off, it comes off or is removed by force. [V P] The two wings of the aircraft broke off on impact... [V P n (not pron)] Grace broke off a large piece of the clay... [V n P … English dictionary
break off — verb Date: 14th century intransitive verb 1. to stop abruptly < break off in the middle of a sentence > 2. to become detached < branches that broke off in the storm > 3. to end a relationship … New Collegiate Dictionary